Help, ik heb gereanimeerd
Dagelijks zijn wij bezig met het opleiden van medewerkers tot bedrijfshulpverlener. Onderdeel van de BHV cursus is reanimeren. Reanimatie binnen 6 minuten vergroot de kans op overleving aanzienlijk. We hopen dat het niet nodig is, maar als het nodig is willen wij iedereen zo goed mogelijk hierop voorbereiden. En mocht je iemand hebben gereanimeerd, dan is nazorg net zo belangrijk. Reanimeren is een zeer indrukwekkende en emotionele ervaring. Het is daarom belangrijk dat je als burgerhulpverlener achteraf je verhaal kan doen.
Wat ervaren de hulpverleners
– Ik besefte dat het van mij nu af hangt
– Ik werd helder in mijn hoofd en zag alles duidelijk
– In handelde op de automatische piloot
– Ik focust me op het slachtoffer, alles daar om heen raakte ik kwijt
– Bel 1-1-2! Ik kon niet meer normaal praten maar begon te schreeuwen
– Mijn gevoel werd uitgeschakeld
Tijdens het reanimeren
– De borstcompressies waren zwaar
– Het was een afschuwelijk gevoel
– Ik wist niet je dat je zo machteloos en ongelukkig kon voelen
– Doe ik het wel goed?!
– Waarom adviseert de AED geen schok?
Direct na afloop
– Mijn gevoel komt terug en ik word weer bewust van de wereld om mij heen
– Er overviel mij een gevoel van leegte en tegelijkertijd zat ik vol adrenaline
– Ik voelde een vleugje van trots
– Ik was uitgeput
Het reanimeren is voor de meeste mensen geen alledaagse kost. Een medemens reanimeren kan met recht een dramatische ervaring genoemd worden. En meer in het bijzonder wanneer het slachtoffer, ondanks alle inzet, het niet overleeft. Het toepassen van een AED vergroot de kans op overleving. Hoe sneller je start met reanimeren, hoe groter de kans op overleven is. De eerste 6 minuten zijn doorslaggevend.
Reanimeren is zwaar werk
Het indrukken van de borstkas, ook wel borstcompressie genoemd, is zwaar werk. De combinatie van en emotie, adrenaline en lichamelijke inspanning kost veel energie. De ene hulpverlener voelt veel later vermoeidheid optreden terwijl de ander al heel snel volledig uitgeput is.
Nazorg
Heb je een reanimatie uitgevoerd, dan is nazorg erg belangrijk. Het is belangrijk dat je achteraf je verhaal kan doen. Is hiervoor geen gelegenheid bij jou in de buurt, dan is er een mogelijkheid contact op te nemen met onderstaande opties.
– Een voorlichter van de Informatielijn van de Hartstichting (tel. 0900-3000 300)
– Sensoor (tel. 0900-0767)
– Jouw huisarts
– Stichting Korrelatie (tel. 0900-1450)
Bron: Help, ik heb gereanimeerd. Te koop voor €8,95 bij het Oranje Kruis.
heel fijn om dit stukje even te lezen aangezien ik vandaag zelf iemand heb moeten reanimeren. ik zit nog steeds vol met adrenaline en het klopt helemaal wat daar staat. Ik heb verder nog zoveel vragen door mijn hoofd, vooral of diegene het misschien overleefd heeft. Helaas heb ik nadat ik ging reanimeren, niks gehoord van politie (door de gehele situatie dat ik bik het tankstation werk waar het gebeurde) waardoor ik het nog niet kan afsluiten en het er wel moeilijk mee heb dat er geen terugkoppeling was. ik hoop morgen er meer over te horen. Maar toch erg fijn om dit te lezen voor een stukje erkenning.
groetjes Marleen
ik heb gisteren mijn goede vriend moeten reanimeren maar hij heeft het niet overleefd. Het hele circus daarna, politie, ambulance, recherche ( het was zelfmoord) heeft mij gevoelloos gemaakt lijkt het wel. Dus ik praat veel met familie en vrienden en verder moet ik het maar afwachten. Het is fokking heftig en wat hoop ik dat jullie het nooit hoeven mee te maken
ik heb gisteren iemand gereanimeerd, gelukkig daarna telefoon vd familie dat die meneer het overleefd heeft, dus dat is geweldig.
alleen is dat beeld van die man zijn gezicht op mijn netvlies gebrand.
later contact met politie gehad, die zegt wij kunnen niet helpen, bel je huisarts maar.
slachtoffer hulp helpt je niet want het was geen misdrijf ofzo…terwijl ik ook slachtoffer van de situatie ben geworden…dus nu de huisarts maar bellen…en hopelijk slijt het beeld…
voel me dus niet echt serieus genomen door instanties
Ik heb twee weken geleden mijn schoonvader gereanimeerd. Wij hebben hem op een hele akelige manier (aanzicht) gevonden. Ik ben gestart met de reanimatie, ik voelde van alles en zat in een film. Hij heeft het niet overleeft. Schijnbaar had hij zijn lichaam al zeker twintig minuten geleden verlaten. Ik vraag me af wat dit nog met mij gaat doen. Ik voel me echt niet goed en blijf een beetje in een film hangen. Ik praat er ontzettend veel over.
vanavond gezellig gegourmet met mijn vriendin/ buurvrouw waar ik altijd leuke dingen meedeed, het was op oudejaarsavond gezellig. vanaf 17.15 uur gegourmet, 19.45 uur nog koffie. was gezellig en daarna zij naar huis en ik opruimen en de diertjes mee naar boven ivm vuurwerk. 23.15 uur belt buurvrouw; “kun je komen, ik ben.zo benauwd”. Was er met een halve minuut. Buurvrouw was benauwd, en erg bang, heel grauw.en beweeglijk en zakte weg. familie gebeld, 112 gebeld. mw. samen op de grond gelegd en mw. gereageerd, was erg heftig voor me omdat ik 9 jaar geleden zelf gereanimeerd was. Toen voor mezelf die cursus gevolgd om mijn angsten te overwinnen en nu gebeurde me dit met een naaste. Helaas heeft ze het niet overleefd. Ik heb gedaan wat ik kon maar leef nog helemaal in een film en kan niet huilen.